پرچم برافراشته مقاومت در سراسر منطقه

علی‌رغم فشار‌های ناشی از جنگ، انقلاب اسلامی از کمک کردن به هسته‌های مقاومت اسلامی دریغ نکرد. پس از یورش نیرو‌های رژیم صهیونیستی به جنوب لبنان و پیشروی به سمت بیروت و اشغال بخش‌هایی از این شهر، اولین گروه از رزمندگان ایرانی لشکر ۲۷ محمد رسول‌الله (ص) عازم سوریه شدند تا به حمایت از شیعیان لبنان بپردازند. حاج احمد متوسلیان و شهید همت ازجمله فرماندهانی بودند که به سوریه رفتند. حضور نیرو‌های ایرانی در آن منطقه جرقه تشکیل «حزب‌الله» لبنان بود. حزب‌الله و ساختار تشکیلاتی آن متشکل از نیرو‌های حامی انقلاب اسلامی مانند حزب الدعوه به‌رهبری علامه فضل‌الله، شاخه دانشجویی حزب الدعوه، برخی جداشدگان جنبش امل، برخی اعضای جنبش فتح (جناح ابوجهاد) و سایر شخصیت‌ها و تشکل‌های حامی انقلاب اسلامی بود و سپاه پاسداران کار آموزش نظامی و تسلیح آن‌ها را انجام می‌داد. این تشکیلات امروز یکی از مهم‌ترین بازیگران عرصه سیاسی لبنان و غرب آسیاست و توانست سال ۲۰۰۰ جنوب لبنان را از اشغال نیرو‌های اسرائیلی پاک کند. به‌رغم نزدیکی یاسر عرفات رهبر جنبش فتح به صدام حسین در دوران جنگ تحمیلی و امضای پیمان اسلو در ۱۹۹۳ و به‌رسمیت شناختن رژیم صهیونیستی توسط عرفات، جمهوری اسلامی حمایت خود را از هسته‌های مقاومت علیه رژیم اشغالگر قدس برنداشت و از سایر گروه‌های مبارز مانند حماس، جنبش جهاد اسلامی فلسطین و جبهة الشعبیه حمایت کرد. ایران حتی در دوران دفاع مقدس نیز از گروه‌های مبارز عراقی علیه رژیم بعث حمایت می‌کرد. با شروع جنگ تحمیلی و فشار صدام بر شیعیان و مردم عراق، امام خمینی (ره) مأموریتی به آیت‌الله خامنه‌ای (مدظله‌العالی) مبنی بر پیگیری امور عراق دادند. در سال ۱۳۶۱ رئیس‌جمهور وقت با پیگیری و استفاده از ظرفیت روحانیت مبارز عراق به‌خصوص آیت‌الله سید محمدباقر حکیم و آیت‌الله هاشمی‌شاهرودی با تنظیم اساسنامه‌ای تشکل مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق را راه‌اندازی کردند. حضور حزب‌الله در لبنان، دولت بشار اسد در سوریه و گروه‌های مبارز فلسطینی در جوار مرز‌های رژیم صهیونیستی و همچنین همراهی ملت‌های منطقه با انقلاب اسلامی چالش جدید کشور‌های غربی به‌ویژه آمریکا و همچنین دولت‌های مرتجع منطقه است به‌نحوی‌که راه‌اندازی داعش در کشور‌های حوزه مقاومت مانند سوریه و عراق نتوانست موجب فروپاشی دولت‌های قانونی این کشور‌ها شود. ترامپ درصدد بود پیمان دوجانبه نظامی شبیه به سازمان نظامی ناتو همراه با مصر، اردن، عربستان سعودی و امارات متحده عربی تشکیل دهد تا با این حرکت، فشار‌ها علیه جمهوری اسلامی را افزایش دهد، اما با خروج مصری‌ها از این ائتلاف و حملات پیاپی نیرو‌های انصارالله یمن علیه مواضع عربستان در پاسخ به تجاوز به خاک یمن که در ماه‌های گذشته تأسیسات نفتی «آرامکو» را مورد هدف قرار دادند، بی‌اعتباری این ائتلاف را نشان داد و مشخص کرد هدف آمریکا از همراهی با دولت‌های مرتجع بیشتر دوشیدن این کشور‌ها و فروش بیشتر سلاح است. ازاین‌روست که رهبر معظم انقلاب در بخشی از بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی خطاب به ملت ایران می‌فرمایند: «ایران مقتدر، امروز هم مانند آغاز انقلاب با چالش‌های مستکبران روبه‌رو است، امّا با تفاوتی کاملاً معنی‌دار. اگر آن روز چالش با آمریکا بر سر کوتاه کردن دست عمّال بیگانه یا تعطیلی سفارت رژیم صهیونیستی در تهران یا رسوا کردن لانه‌ی جاسوسی بود، امروز چالش بر سرِ حضور ایران مقتدر در مرز‌های رژیم صهیونیستی و برچیدن بساط نفوذ نامشروع آمریکا از منطقه‌ی غرب آسیا و حمایت جمهوری اسلامی از مبارزات مجاهدان فلسطینی در قلب سرزمین‌های اشغالی و دفاع از پرچم برافراشته حزب‌الله و مقاومت در سراسر این منطقه است؛ و اگر آن روز، مشکل غرب جلوگیری از خرید تسلیحات ابتدایی برای ایران بود، امروز مشکل او جلوگیری از انتقال سلاح‌های پیشرفته‌ی ایرانی به نیرو‌های مقاومت است؛ و اگر آن روز گمان آمریکا آن بود که با چند ایرانی خودفروخته یا با چند هواپیما و بالگرد خواهد توانست بر نظام اسلامی و ملّت ایران فائق آید، امروز برای مقابله‌ی سیاسی و امنیتی با جمهوری اسلامی، خود را محتاج به یک ائتلاف بزرگ از ده‌ها دولت معاند یا مرعوب می‌بیند و البتّه بازهم در رویارویی، شکست می‌خورد.»